|
RZEŹBA
POLESKIEGO PARKU NARODOWEGO
Swoją
rzeźbę terenu zawdzięcza pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie działalności
lodowca i wód polodowcowych. Po ustąpieniu ostatniego zlodowacenia
istniało na tym terenie zastoisko polodowcowe. Powolny odpływ wód
wynikający z płaskości terenu przyczynił się do powstania
licznych torfowisk oraz zbiorników wodnych, nierzadko o astatycznym
charakterze i zmiennej powierzchni.
Obszar
PPN składa się z kilku płaskich mis otoczonych niewielkimi wywyższeniami.
Większość
obszaru Parku i otuliny stanowią rozległe równiny denudacyjne
oraz akumulacyjne zwłaszcza akumulacji organicznej (równiny
torfowe). Wśród nich licznie występują zbiorniki wodne w różnym
stadium zarastania. Przecinają je doliny dwóch rzek: Piwonii i Włodawki.
Płaskie równinne powierzchnie urozmaicane są wyraźnymi wypiętrzeniami
różnej wielkości. Są to guzy i lokalne kredowe wyniesienia
pokryte cienką warstwą piasków. Ponadto występuje szereg
niewielkich kilku - i kilkunastoarowych, niewiele wyższych od
otoczenia wzgórków, rozrzuconych po całym terenie Parku, zwanych
przez miejscową ludność grądzikami. Wyniesienia te, położone w
centralnej części Parku, na osi północ - południe, stanowią
naturalny wododział pomiędzy rzekami Piwonią i Włodawką.
źródło:
Poleski Park Narodowy, dodano: 16.12.2005r.
|
