|
GEOGRAFIA
POLESKIEGO PARKU NARODOWEGO
Region
fizyczno-geograficzny
Prowincja: Niż Wschodniobałtycko-Białoruski podprowincja:
Polesie, makroregion: Polesie Zachodnie, mezoregion: Równina Łęczyńsko-Włodawska,
na styku z Garbem Włodawskim i Pagórami Chełmskimi (makroregion:
Polesie Wołyńskie).
Region
geobotaniczny
Prowincja: Niżowo-Wyżynna, Środkowoeuropejska, Dział: Bałtycki,
Poddział: Pas Wielkich Dolin, Kraina: Polesie Lubelskie.
Hipsometria
Obszar parku charakteryzują małe różnice wysokości względnej.
Punktem najwyższym jest stok „Pikołowej Góry” w południowo-wschodniej
części parku na granicy Równiny Łęczyńsko-Włodawskiej i Pagórów
Chełmskich o wysokości nieco ponad 200 m n.p.m. Punkt najniższy
znajduje się przy wypływie rzeki Włodawki z terenu Parku, ok. 167
m n.p.m.
źródło:
Poleski Park Narodowy, dodano: 16.12.2005r.
|
