|
OCHRONA
I ZADANIA
1. Przebudowa drzewostanów zniekształconych i zbiorowisk zastępczych
Blisko 2/3 powierzchni lasów w przeszłości zniekształcona
przez gospodarkę człowieka, dla przyspieszenia przemian oraz
ochronę negatywnie modelowanych procesów glebowych poddane jest
zabiegom przebudowy składu i struktury drzewostanów. Na około
200 ha (zbiorowiska zdegradowane na gruntach porolnych) zabiegi te
są intensywne i stosuje się sztuczne wprowadzanie gatunków
zgodnych z potencjalnym zbiorowiskiem roślinnym, pozostała część
lasów mniejszym stopniu zniekształcenia przebudowywana jest w
sposób ekstensywny, z maksymalnym wykorzystaniem i popieraniem
naturalnie pojawiających się odnowień gatunków, zgodnych z
potencjalnym zbiorowiskiem – w tym jego wczesnych stadiów
rozwojowych.
2.
Stopniowe usuwanie gatunków obcych z ekosystemów leśnych WPN
Obecność gatunków obcych (neofitów) wiąże się z ich
negatywnym wpływem na stan zbiorowisk – wypieranie gatunków
rodzimych, zmiana warunków siedliskowych, jest niepożądanym
efektem przeszłej gospodarki. Przywracanie układów zbliżonych
do naturalnych w drodze ich stopniowej eliminacji.
3.
Zwiększanie różnorodności
Ważnym zadaniem jest umożliwienie różnicowania się i
wzbogacania ekosystemu leśnego – służy temu m.in. nie
usuwanie wydzielających się ze składu drzew – złomów i
wywrotów, nie usuwanie w trakcie zabiegów wszystkich drzew
dziuplastych - niezależnie od ich pozycji biosocjalnej, dbanie o
gatunki pionierskie, pojawiające się w naturalnych odnowieniach,
pozostawianie na powierzchniach przebudowywanych luk i przerzedzeń,
pozostawienie porzuconych gruntów rolnych naturalnej sukcesji.
4.
Zabezpieczenie drzewostanów zniekształconych przed szkodami
abiotycznymi
Zniekształcone lasy na ogół posiadają niekorzystna jednopiętrowa
budowę, która umożliwia wystąpienie zjawisk klęskowych na dużych
powierzchniach – okiść, wiatrołomy itp. Rozluźnianie zwarcia
koron, stymulowanie różnicowania budowy pionowej, to jedno z
zadań prowadzonych cięć przebudowy, które umożliwia ich
uodpornienie na działanie np.wiatrów.
5.
Monitorowanie stanu lasów
Prowadzone są obserwacje stanu ekosystemów, z jednej strony umożliwiają
odpowiednio wczesne wykrycie zagrożeń dla lasu, a z drugiej
potwierdzają ich wzrastającą odporność na wystąpienie
naturalnych zagrożeń dla trwałości.
6.
Powiększanie stref ochrony ścisłej
Prowadzenie przebudowy oraz eliminacji gatunków obcych umożliwia
stopniowe powiększanie strefy objętej ochroną ścisłą, w której
nie są już wymagane żadne działania człowieka wspomagające
naturalne procesy przyrodnicze. Wyznacznikiem takiego momentu jest
osiągnięcie składu gatunkowego zgodnego z potencjalnym
zbiorowiskiem roślinnym lub w umożliwienie trwania samodzielnego
naturalnego procesu rozwoju zbiorowiska. Aktualnie strefa ochrony
ścisłej obejmuje obszar 498,72 ha w siedmiu różnych obszarach:
- obszar im. B.Dyakowskiego – położony w północnej części
OO.Wapnica ochronie podlega m.in. żyzna buczyna z perłówką
jednokwiatową w runie (pow.66,72ha)
- obszar im. doc. dr S.Jarosza – położony w północnej
części OO.Wisełka, ochronie podlega tutaj obszar przyklifowy ,
uboga buczyna pomorska, las brzozowo-dębowy, m.in. z licznie występującymi
roślinami chronionymi - wiciokrzewem pomorskim, kruszczykiem
rdzawoczerwonym, sasanką łąkową (pow. 89,16 ha)
- obszar im. prof. dr M.Raciborskiego – położony na zachód
od Wisełki, ochronie podlega tutaj fragment lasu mieszanego
podlegający naturalnemu procesowi przebudowy . W przeszłości
bardzo obfite stanowisko wiciokrzewa pomorskiego (pow.10,33 ha)
- obszar im.prof. dr A.Wodziczki – położony w południowej
części OO.Wapnica , ochronie podlega tutaj klif o południowej
wystawie ze zbiorowiskami ciepłolubnymi wraz z przyległym pasem
szuwarów i oczeretowych wysp (pow.107,16 ha)
- obszar im. prof. dr W.Szafera - położony koło Wapnicy,
ochronie podlega tutaj rozległy płat żyznej buczyny z żywcem
cebulkowym w runie (pow.101,17 ha)
- obszar im.prof. Czubińskiego – położony w północnej
części OO.Międzyzdroje, ochronie podlega tutaj najwyższe wolińskie
wybrzeże klifowe wraz z przyległym pasem buczyn w tym unikalną
wolińską buczyna storczykową (pow.106,38 ha)
- obszar bez nazwy – położony w północnej części Drożkowych
Łąk, ochronie podlega tutaj las brzozowo-dębowy z długoszem królewskim,
olsy i zbiorowiska zaroślowe (pow.17,80 ha)
źródło:
Woliński Park Narodowy, dodano: 07.12.2005r.
|
