|
HISTORIA
Wykształcenie
się zbiorowisk leśnych we współczesnej historii wyspy Wolin
rozpoczyna się około 9 -10000 lat B.P. - kiedy to lądolód
odsunął się na północ współczesnej Skandynawii. Wówczas na
obszarze wyspy Wolin rozpoczyna się rozwój pionierskich lasów o
charakterze tajgi, zajmujących miejsce ustępujących zbiorowisk
tundrowych. Trwające jednocześnie procesy modelowania reliefu południowych
brzegów Bałtyku, zmieniają lokalne warunki siedliskowe, dzięki
czemu dzisiaj obserwujemy swoistą rzeźbę terenu oraz mozaikę
gleb. W miarę ocieplania się klimatu następują zmiany składu
gatunkowego lasów. Z południa docierają najpierw dąb, a następnie
buk - ustępuje z lasów sosna i brzoza. Około 5000 - 3000 lat
B.P. lasy pokrywają całą wyspę Wolin (po ok.30% wynosił udział
sosny, dębu i brzozy), w tym czasie rozpoczyna się rozwój
osadnictwa żarowo-kopieniaczego. Do około 750 lat B.P. stopniowo
wzrasta presja osadnictwa, lecz nie ma to większego wpływu na
lasy (wypas bydła i nierogacizny), dopiero początki naszej ery
pociągają za sobą silny wzrost zapotrzebowania na drewno
(miasto Wolin) oraz wypas w lesie, co prowadzi do ograniczenia ilości
- głównie dębu. Wg. badań palinologicznych około roku 1000
udział dębu wynosi 6-8%, sosny 20-30%, brzozy 6-10%, a buka
3-4%. (palinologia – nauka zajmująca się badaniem występowania
gatunków roślin w przeszłości na podstawie analiz udziału pyłków
w osadach organicznych, na wyspie Wolin do badań wykorzystwyane są
m.in. osady z jez.Racze k/Kołczewa) Od roku 1000 do 1850 następuje
stałe zmniejszanie się powierzchni lasów na wyspie Wolin
(osadnictwo, rolnictwo) oraz zmniejszanie udziału dębu i buka
(ochłodzenie klimatu , zapotrzebowanie na surowiec dla
szkutnictwa, budownictwa). W roku 1618 zasięg lasów odpowiada w
przybliżeniu współczesnemu (wg.mapy Lubinusa). Od około 1750 r
właściciele lasów nieliczne już dęby pozostawiają na zrębach
jako nasienniki; z tych czasów pochodzą najstarsze dęby rosnące
w lasach Parku. Od roku 1750 rozpoczyna się planowe
zagospodarowywanie lasów - prowadzono wyręby i odnawianie wyciętych
powierzchni (głównie sosną), w lasach bukowych stosowano rębnie
częściowe, sztucznie wprowadzano dęby (1890-1920). Od ok.1880
r. wprowadzono do lasów gatunki egzotyczne – daglezję (Pseudotsuga
douglasi), wejmutkę (Pinus strobus), żywotnik olbrzymi (Thuja
gigantea), jodłę pospolitą (Abies alba), świerk serbski (Picea
omorika). Wówczas też zaczęto opracowywać plany urządzania
lasu. [Plany urządzania lasu – dokumenty opisujące stan lasu,
jego cechy i wartość oraz wyznaczające zasady gospodarczego
korzystania z jego zasobów najczęściej na okres 10 lat] Przed
wojną lasy były intensywnie użytkowane w ramach dwóch nadleśnictw
państwowych: Misdroy (zachodnia i południowa część wyspy) i
Warnow (wschodnia i północna część wyspy). Stosowano wówczas
głównie zręby zupełne lub częściowe w drzewostanach
mieszanych ze sztucznym odnowieniem głównie sosny pospolitej. Wówczas
to zalesiane były powierzchnie w przeszłości wylesione – w
okolicach Międzyzdrojów, Karnocic, Warnowa . W okresie wojny i
krótko po niej, lasy stały się zasobem surowca budowlanego i
opałowego, zaś prowadzona gospodarka była intensywna. Duże
powierzchnie w okolicach Międzyzdrojów ucierpiały od ostrzału
i bombardowań. Intensywna gospodarka leśna trwa do roku 1960,
kiedy to ok.40% lasów wyspy Wolin zostaje objętych ochroną Wolińskiego
Parku Narodowego.
źródło:
Woliński Park Narodowy, dodano: 07.12.2005r.
|
