RYBY
MAGURSKIEGO PARKU NARODOWEGO
W
badaniach, które objęły 3 największe rzeki - Wisłokę, Ryjak
i Wilsznię oraz 5 mniejszych potoków, stwierdzono występowanie
12 gatunków ryb. Zdecydowanym dominantem pod względem liczebności
jest strzebla potokowa Phoxinux phoxinus - ponad 57% odłowionych
ryb, a w dalszej kolejności: kleń Leuciscus cephalus i brzanka
Barbus petenyi – po nieco ponad 10%. Pstrąg potokowy Salmo
trutta m. fario stanowi około 7% spośród wszystkich odłowionych
osobników. Natomiast pod względem biomasy dominantami są: kleń
- ponad 43% z całkowitego udziału, pstrąg potokowy - 20%,
brzanka - 17% i strzebla potokowa 10%.
Skład
gatunkowy zespołu ryb zasiedlających wody Magurskiego PN jest
zależny od wielkości cieku. W potokach najmniejszych - drugorzędowych,
występują tylko 4 gatunki. Dominuje strzebla potokowa, liczny
jest także głowacz pręgopłetwy Cottus poecilopus (NT). Dalsze
2 gatunki to: pstrąg potokowy i śliz Orthrias barbatulus.
Ichtiofauna potoków trzeciorzędowych jest bogatsza tylko o 2
gatunki, także z dominacją strzebli. W ciekach czwartorzędowych
występuje 11 gatunków, a oprócz strzebli potokowej liczne są
także brzanka i kleń, a w dalszej kolejności - śliz i pstrąg.
Jedynym ciekiem piątego rzędu jest Wisłoka poniżej ujścia
Wilszni. Również w niej występuje 11 gatunków, z których
jednak żaden nie dominuje tak wyraźnie jak strzebla potokowa w
mniejszych ciekach. Najliczniejsza jest brzanka, a w dalszej
kolejności - strzebla potokowa, kleń, śliz, piekielnica
Alburnoides bipunctatus (VU) i pstrąg potokowy. Pozostałe występują
śladowo.
W skład
ichtiofauny Magurskiego PN wchodzą 4 gatunki prawnie chronione:
strzebla potokowa, śliz, głowacz pręgopłetwy i piekielnica.
Szczególnie interesujące jest występowanie piekielnicy -
gatunku z Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt.
-
Lista gatunków zwierząt chronionych na podstawie Rozporządzenia
Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004r. w sprawie gatunków
dziko występujących zwierząt objętych ochroną (Dz. U. Nr 220,
poz. 2237).
-
Polska Czerwona Księga Zwierząt, Warszawa 2001
źródło:
Magurski Park Narodowy, dodano: 11.12.2005r. |