|
GLEBY MAGURSKIEGO PARKU NARODOWEGO
Gleby
Magurskiego Parku Narodowego nie wykazują dużej zmienności.
Zdecydowanie dominują (85 – 90% powierzchni Parku) gleby
brunatne: właściwe wyługowane i oglejone.
Gleby
brunatne kwaśne zajmują niewielkie powierzchnie na
zwietrzelinach gruboziarnistych piaskowców magurskich, bądź na
głęboko odwapnionych pokrywach stokowych.
Lokalnie
większe powierzchnie zajmują gleby glejowe, tworzące się w
miejscach słabo nachylonych zboczy, na załamaniach stoków i w
miejscach lokalnych wysięków wody.
Mady
występują w dnach dolin rzek i potoków. Największe płaty
znajdują się w dolinie Wisłoki i Ryjaka. Mady i gleby glejowe
zajmują łącznie 10 – 12% powierzchni Parku.
Gleby
inicjalne – litosole i regosole oraz rankery zajmują około 1
– 2% powierzchni Parku. Występują w obrębie grzbietów
skalnych oraz na stromych stokach pokrytych rumoszem.
Obrazu
naturalnych utworów glebowych MPN dopełniają nieliczne płaty
gleb próchniczno – glejowych oraz pojedyncze płaty gleb
torfowych torfowisk niskich i przejściowych.
Gleby
antropogeniczne znajdujemy na terenach dawnych wsi: Ciechani, Żydowskiego,
Nieznajowej i Rozstajnego.
źródło:
Magurski Park Narodowy, dodano: 11.12.2005r. |
