|
ZBIOROWISKA
ROŚLINNE MAGURSKIEGO PARKU NARODOWEGO
Magurski
Park Narodowy leży w zasięgu dwóch pięter roślinnych: pogórza
i regla dolnego.
Piętro
pogórza, sięgające do 530 m n. p. m., zajmuje 43 % powierzchni
Parku. Zachowały się tu fragmenty naturalnych zbiorowisk leśnych,
dominują jednak drzewostany sztuczne z przewagą sosny. Na
terenach nieleśnych występują stosunkowo licznie zbiorowiska
łąk i pastwisk oraz torfowiska niskie. Piętro regla dolnego,
rozciągające się od 530 m po szczyty (57 % powierzchni Parku),
występuje w formie wyspowej, obejmując wyższe części wzniesień.
Jedynie w masywie Magury Wątkowskiej tworzy ono większy
kompleks. W reglu dolnym dominują lasy, głównie bukowe.
Mniejszy udział mają jedliny oraz sztuczne drzewostany sosnowe i
mieszane.
W
wyniku badań fitosocjologicznych prowadzonych w związku z Planem
Ochrony MPN dokładnie rozpoznano zbiorowiska roślinne.
Magurski
Park Narodowy ma leśny charakter. Zbiorowiska leśne i zaroślowe
zajmują 95.6 % powierzchni Parku, zbiorowiska zielne –
naturalne i synantropijne zajmują jedynie 4.4 % powierzchni.
W MPN
stwierdzono występowanie 57 zbiorowisk roślinnych w randze zespołów
lub równorzędnych jednostek. Lasy i zarośla reprezentuje 16
naturalnych zbiorowisk i kilka typów drzewostanów przedplonowych
o nieustalonej dokładnie randze fitosocjologicznej.
Lasy
bagienne i łęgi zajmują niewielką powierzchnię. Stwierdzono
tu: ols bagienny, olszynę bagienną, fragmenty łęgu podgórskiego,
nadrzeczną olszynę górska i łęg wielogatunkowy.
Do
bardzo wartościowych zbiorowisk należą rzadkie w Karpatach
Polskich lasy jaworowe, reprezentowane tu przez trzy zespoły.
Jaworzyna karpacka występuje tylko na skałkach szczytowych
Kamienia, jaworzyna górska z języcznikiem znaleziona została na
Kamieniu i Suchani, jedynie jaworzyna z miesiącznicą trwałą
jest częściej spotykana. Do stosunkowo rzadkich zespołów należy
grąd, który zachował się przeważnie na stromych skarpach i niższych
częściach zboczy dolin nad rzekami oraz potokami.
Lasy
bukowe reprezentowane są przez dwa zespoły, niezbyt częstą kwaśną
buczynę górską i dominującą na terenie Parku żyzną buczynę
karpacką, zróżnicowaną na 4 podzespoły.
Do
szczególnie cennych należy podzespół z kostrzewą górską o
wyraźnie wschodniokarpackim charakterze oraz podzespoły wilgotne
z czosnkiem niedźwiedzim i miesiącznicą trwałą.
Z
grupy lasów jodłowych stwierdzono niewielki fragment
acidofilnego boru dolnoreglowego oraz rozpowszechnione na terenie
Parku jedliny żyzne z panującą w runie jeżyną gruczołowatą.
Lasy
przedplonowe, wykształcone na gruntach porolnych, reprezentują
zbiorowiska olszy szarej, drzewostany liściaste wielogatunkowe
oraz drzewostany mieszane i szpilkowe (głównie sosnowe)
Zbiorowiska
zaroślowe o charakterze naturalnym spotykamy na kamieńcach
nadrzecznych. Są to zarośla wiklinowe oraz zarośla z wrześnią
pobrzeżną. Na śródleśnych młakach często wykształcają się
zarośla bagienne z wierzbą uszatą. Rozpowszechnione są także
zarośla i zadrzewienia o charakterze wtórnym, powstałe z
samosiewu na nie użytkowanych gruntach rolnych (ugorach, łąkach
i pastwiskach).
Roślinność
zielna wykazuje znacznie większe zróżnicowanie
fitosocjologiczne niż lasy i zarośla. Na obszarze Magurskiego
Parku Narodowego stwierdzono około 34 typowe zespoły lub
zbiorowiska o podobnej randze należące do 6 klas
fitosocjologicznych.
Zbiorowiska
szuwarowe występują w formie małych płatów rozproszonych na
terasach zalewowych rzek, w rowach odwadniających i oczkach
wodnych. Na omawianym obszarze stwierdzono następujące
zbiorowiska tej grupy: szuwar trzcinowy, szuwar pałkowy, szuwary
turzycowe (z turzycą zaostrzoną, dzióbkowatą i lisią), szuwar
mozgowy, szuwar skrzypu bagiennego i dwa zespoły szuwarów
mannowych.
Równie
liczną grupę zespołów tworzą łąki wilgotne i ziołorośla.
W dolinach rzek i potoków stosunkowo duże powierzchnie zajmuje
łąka ostrożeniowa. Natomiast różnorodne zespoły ziołorośli
łąkowych (np. ziołorośla wiązówkowo – bodziszkowe, z
sitowiem leśnym, z miętą długolistną i sitem rozpierzchłym)
występują w postaci małych płatów. Roślinność torfowisk
darniowych reprezentuje młaka kozłkowo – turzycowa z wełniankami.
Na młakach śródleśnych i nad potokami rozwijają się ziołorośla
górskie z lepiężnikiem różowym, lepiężnikiem białym,
skrzypem olbrzymim oraz z kniecią i świerząbkiem. Łąki i
pastwiska świeże należą do najbardziej rozpowszechnionych
zbiorowisk nieleśnych. Reprezentują je: kośna łąka owsicowa,
łąka mieczykowo–mietlicowa i pastwisko życicowo–grzebienicowe.
Stosunkowo
duże powierzchnie zajmują także zbiorowiska wrzosowisk i
ubogich muraw bliźniczkowych z dziewięćsiłem bezłodygowym i
goździkiem kropkowanym.
Osobną
grupę tworzą zbiorowiska synantropijne, wśród których na
szczególną uwagę zasługuje opisany po raz pierwszy z terenu
Magurskiego Parku Narodowego zespół chabru miękkowłosego. Występuje
on na miejscach dawnych cerkwi, cmentarzy, zabudowań wiejskich i
jest charakterystyczny dla regionu zamieszkiwanego niegdyś przez
Łemków.
źródło:
Magurski Park Narodowy, dodano: 11.12.2005r. |
